جعفر گلشن روغنی
27 دي 1397
در ایامی که امام خمینی از سوی حکومت پهلوی در حبس خانگی در منطقه شمیرانات تهران بهسر میبردند (11 مرداد 1342 تا نیمه فروردین 1343) برخی افراد با ایشان مکاتبات فقهی داشتند. از جمله سراجالدین هدایت طی نوشتهای در 27 دی 1342 با عنوان «استفتا از مرجع تقلید مسلمین» به ایشان نوشت: «نظر به این که در اثر خشکسالی سنوات پیدرپی، قنوات شهرضا، قریب به نصف آن خشک شده و فقر و فاقه اهالی این منطقه را جداً تهدید نموده و اخیراً قریب به دو ماه است یک کارخانه هم که داشت تعطیل و کارکنان هم بیکار و بینان و به مرگ تدریجی مبتلا شدهاند، لذا مستدعی است از محضر مبارک که بابت سهم مبارک امام علیهالسلام اجازه فرمایید که [توسط] هر کدام از مؤمنین اهل خیر برای فقرای شهرضا که در این سرمای زمستان تلف نشوند، کمکی بشود که نان و زغال و لباس تهیه که رفع احتیاجات ضروری آنها بشود.» امام خمینی یک هفته بعد در پاسخ به این استفتا نوشتند: «وضع دلخراش فقراء محترم در این سرمای سخت زمستان موجب تأثر شدید و نگرانی اینجانب است... لهذا از اهالی محترم و ثروتمندان تقاضا میکنم که از رسیدگی به آنها دریغ نکنند. اگر خدای نخواسته صدمهای به آنها وارد شود موجب مسئولیت در پیشگاه مقدس الهی میشود و اگر از وجوه بریه و زکات کفاف خاکه و زغال و سایر ضروریات آنها داده نشد، مؤمنین محترم مجازند از محل سهم مبارک امام علیهالسلام به تعداد رفع ضرورت آنها صرف نمایند و البته سهم امام علیهالسلام باید با نظر هیئتی از علماء اعلام محل معتمدین صرف شود. از خداوند تعالی رفاه و آسایش فقرا و توفیق برکت اغنیا را خواستارم.» (منبع: سیر مبارزات یاران امام خمینی در آینه اسناد به روایت ساواک، ج2 (1مرداد 1342 – 28مهر 1343)، تهران، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، 1393ش، ص203 و 204)
تعداد بازدید: 1384