جعفر گلشن روغنی
01 فروردين 1397
بر اساس گزارش دستنویس سرهنگ بدیعی، رئیس ساواک قم به مولوی، ریاست ساواک تهران، پس از آن که در 29 اسفند 1341 امام خمینی در سخنرانیشان اعلام کردند که «ما فردا عید نداریم بلکه عزای ملی داریم»[i] صبح روز اول فروردین 1342 «تعدادی اعلامیههای کوچک در مورد عزای عمومی پخش شد که پنج شش نفر از مرتکبین دستگیر شدند.»[ii] مطابق سندی دیگر به خط بدیعی، در بعدازظهر همین روز «جمعیت انبوهی در منزل [امام] خمینی جمع، آقای خمینی از صحبت نمودن خودداری، ولی آقای [سید محمد] آلطه واعظ، سخنانی ایراد کرد.»[iii] مطابق گزارش مأمور دیگری از ساواک درباره همین اجتماع، از ساعت 15 مجلس عزاداری در منزل امام خمینی برقرار گردید و امام خمینی ساعت 16:30 وارد مجلس شد: «آیتالله... آقای آل طه را خواستند و دستوراتی به ایشان دادند و ایشان در ساعت 17:55 دقیقه در حالی که وسط درهای یکی از منازل قرار داشت» به سخنرانی پرداخت. در بخشی از سخنانش گفت: «اذیت و آزارهایی نسبت به عالم اسلام و توهین به مقام روحانیت وارد میآورند... این دستگاه یزیدی و ظلم و ستم پایدار نمیماند و به زودی مثل دستگاه یزید سرنگون میگردد... آقایان، چرا مقام روحانیت این عید بزرگ را عزا نگیرند... جایی که دستگاه دولت مرتب توهین به قوانین قرآن و جامعه روحانیت وارد میآورند، علما مجبورند عید باستانی خود را عزادار باشند. آقایان در این کشور زور و ظلم به اوج قدرت رسیده، ولی مطمئناً پایدار نمیماند.»[iv]
[i] - سیر مبارزات امام خمینی در آینه اسناد به روایت ساواک، ج1 (نهضت امام خمینی تا قیام 15 خرداد 1342)، تهران، موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، 1386ش، ص214.
[ii] -قیام 15 خرداد به روایت اسناد ساواک،ج2 (فیضیه)، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات، 1378ش، ص17.
[iii] - مدرسه فیضیه به روایت اسناد ساواک، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات، 1380ش، ص47.
[iv]. سیر مبارزات امام خمینی در آینه اسناد به روایت ساواک، ج1 (نهضت امام خمینی تا قیام 15 خرداد 1342)، تهران، موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، 1386ش، صص221و222
تعداد بازدید: 2033