27 دي 1401
ساواک در گزارشی با موضوع «افکار عمومی» در 27 دی 1343 مینویسد:
«در 2 هفته اخیر موضوع انتصاب جواد منصور[1] برادر آقای نخستوزیر و همچنین تیمسار سرتیپ علویکیا[2] در اکثر محافل مطبوعاتی و سیاسی تهران مورد بحث و گفتوگو قرار گرفته و اظهارنظر مینمایند در 20 سال گذشته اشخاص مختلفی در رأس اداره انتشارات و رادیو سابق و وزارت اطلاعات فعلی قرار گرفتهاند و هیچیک به وظیفه اصلی خود که هدایت افکار عمومی و علاقمند نمودن جوانان کشور و نسل ایرانی به آینده کشور شاهنشاهی ایران و تشریح تحولاتی که در وضع سیاسی و اجتماعی و اقتصادی کشورهای جهان روی میدهد میباشد آشنایی نداشته و فقط به منظور کسب قدرت با بهرهبرداری از بودجه کلان انتشارات و رادیو و همچنین تشکیل جبهه نیرومند در مقابل مخالفین خود برای تکیهزدن به صندلی ریاست یا وزارت این دستگاه عظیم تبلیغاتی که در کشورهای بزرگ جهان بزرگترین پایگاه برای مبارزه با تبلیغات سوء دشمنان ایران و عالیترین مرجع برای هدایت افکار عمومی مردم و شناساندن ایرانی و ایران به کشورهای جهان محسوب میشود به رقابت پرداختهاند و روی همین اصل تاکنون جز تعزیهخوانی و دلقکبازی و تبلیغات خالی از منطق و اصول، برنامههای دیگری در رادیو ایران پایهریزی نشده و متأسفانه حتی اکثر کشورهای خاورمیانه و کشورهای عربی از نظر تبلیغاتی بر کشور شش هزار ساله ایران که خود کاشف اثر تبلیغات در مردم و افکار عمومی ملتها بوده و با وسائل آن روز دنیا آواز شهرت و محبوبیت سلاطین توران سراسر جهان را فرا گرفته بود بر اثر بیاطلاعی و بیلیاقتی عدهای سودپرست و یا قدرتطلب و دیکتاتور افراد لایق و کارمندان شایسته و اهل علم و هنر از این دستگاه گریزان گردیده و جای خود را به عدهای کارمند روزمزد و ضعیفالنفس که حتی زبان مادری خود را به خوبی نمیدانند دادهاند و همین افراد میخواهند مردم را به آینده کشور امیدوار و افکار عمومی را هدایت و علاقمند به امور سیاسی و اجتماعی کشور خود نمایند. محافل مذکور ضمن اظهار مطالب فوق اظهار تأسف مینمایند که فعلاً دستجات دیگری برای کسب قدرت و بهرهبرداری از خوان نعمت وزارت اطلاعات به تلاش پرداختهاند، از یک طرف آقای نخستوزیر و از طرف دیگر تیمسار علویکیا برای احراز این سمت فعالیت میکنند، در صورتی که نفر اول (برادر آقای منصور) هرگز قادر به اداره امور یک اداره کوچک هم نیست و فاقد شم سیاسی و فهم و درک مسائل بزرگ جهانی است و تیمسار سرتیپ علویکیا نیز در زمان خدمت در ساواک جز ایجاد نارضایتی در طبقات مختلف مردم و دستهبندی در وزارتخانهها و زورگویی و بدبین نمودن افکار عمومی مردم و حمایت از افراد تودهای و سرکوبی مخالفین خود و حتی جمعآوری مال و منال کار دیگری انجام نداده... در صورتی که تیمسار علویکیا موفق به احراز مقام وزارت اطلاعات گردد، بهطور قطع در درجه اول مخالفین ایشان که هشتاد درصد مدیران جراید و نویسندگان و مقامات مختلف نظامی و سیاسی کشور هستند به مبارزه علیه دولتها برخواهند خاست و پس از اندکی وزارت اطلاعات مبدل به پایگاهی برای سرکوبی مخالفین تیمسار علویکیا و تشکیل یک ستاد نیرومند به نفع مشارٌالیه درخواهد آمد. بهطور کلی افکار عمومی طبقات مختلف مردم از دانشگاهی، روزنامه نگاران، مقامات سیاسی و نظامی کشور با مراجعت تیمسار علویکیا به ایران و انتصاب ایشان به هر یک از مقامات حساس کشور اظهار نگرانی و ناراحتی مینمایند.»[3]
پینوشتها:
[1]. جواد منصور در کابینه برادرش حسنعلی منصور معاون نخستوزیر بود.
[2]. حسن علویکیا (همدان 1291 – کالیفرنیا 1392) لیسانس حقوق داشت و در سال 1335 با درجه سرتیپی از ارتش به ساواک پیوست. وی معاون امنیت داخلی تیمور بختیار - اولین رئیس ساواک - بود و در دوره ریاست پاکروان تا قائممقامی ساواک ارتقا یافت. چندی بعد اما به دستور شاه از ایران رانده و به عنوان رئیس دفترساواک در اروپا به آلمان اعزام شد. علویکیا پس از ماجرای تظاهرات دانشجویان ایرانی و آلمانی در برلین غربی علیه سفر شاه به آلمان از کار برکنار و در سال 1346 بازنشسته شد. وی از آن پس به فعالیت اقتصادی پرداخت. (رهبانی، مجید. «خاطرات رجال در کتابخانههای دیجیتال از رکن دوم تا ساواک»، جهان کتاب، خرداد و مرداد 1390، ش 265، ص 67 – 72).
[3]. کابینه حسنعلی منصور به روایت اسناد ساواک، ج 3، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات، 1384، ص 288.
تعداد بازدید: 494