من آنچه شرط بلاغ است با تو میگویم!

زهرا رنجبر کرمانی

27 ارديبهشت 1402

در 27 اردیبهشت 1342 ساواک قم در گزارشی با موضوع «وضع عزادارى در ایام محرم و صفر» می‌نویسد:

«از تاریخ 25 /2 /42 جلسه درس طلاب تعطیل شده است و اشخاصی که باید به خارج از قم مسافرت نمایند خود را مهیاى عزیمت می‌نمایند. آقایان خمینى و شریعتمدارى به طلابى که ایام مذکور به خارج می‌روند دستور داده‌اند که در منابر ترس نداشته باشید و بگویید دولت و شاه بى‌دین هستند و قرآن را می‌خواهند از بین ببرند. همه مردم حتى ارتشى‌ها مستعد قیام هستند. از زندان نترسید. به مردم بگویید منتظر دستور علماء باشند که دیگر تقیه نکنند و بر علیه دولت که قصد دارد فحشاء را ترویج کند و بهایى‌ها را تقویت کند قیام کنند.[1] هر چقدر بیشتر شما را آزار کنند مظلومیت شما بیشتر جلوه خواهد کرد. وضع مدرسه فیضیه را بگویید و جریان را با شهادت حضرت سیدالشهداء و صحراى کربلا تطبیق نمایید. ضمناً شریعتمدارى درصدد است تعدادى اعلامیه که منظره زد و خورد مدرسه فیضیه را مجسم نماید (در صورت امکان رنگى) کلیشه کند که طلاب با خود به شهرستان‌ها ببرند و به همین جهت دستور داده چند روزى هم از رفتن تأخیر نمایند. آنچه از گفتار و رفتار این دو نفر استنباط می‌شود، قصد دارند در ایام محرم و صفر چه در قم و چه در سایر شهرستان‌ها حداکثر فعالیت را بر علیه دولت بنمایند... دائماً طلاب را تحریک می‌کنند که نترسید دیگر قدرت ندارند به شما آسیبى برسانند و غرض نهایى آن است که وعاظ مطالبى بگویند تا مأمورین نسبت به دستگیرى یا جلوگیرى از اجتماعات آنها اقدام کنند و در نتیجه ایجاد جنجال و زد و خورد نموده و افکار عمومى را تحریک کنند. با این ترتیب یا بایستى قبل از رسیدن محرم و صفر تصمیم قطعى درباره [آیات] خمینى و شریعتمدارى گرفته شود یا اینکه اصولاً منابر آزاد باشد و هر حرفى زده شد از طرف مأمورین اقدامى به عمل نیاید، زیرا دستگیرى وعاظ به‌طور قطع موجب جنجال جدیدى خواهد شد که ضرر آن در مقابل عملى که انجام می‌شود قابل مقایسه نیست[2] و بهره‌بردارى تبلیغاتى شدیدى از آن خواهند کرد.»[3]

پی‌نوشت‌ها:

 
تعداد بازدید: 257