«کج‌سیاستی»، رویکرد حاکم بر سیاست پهلوی!

ساواک خراسان در گزارشی به ساواک مرکز مورخ 20 فروردین 1343 می‌نویسد: «چند روز است پیشکار دارایی با موافقت استاندار[1] اجازه فروش مشروبات الکلی در طرقبه[2] را صادر نموده است.

جدال روحانیت و مدیران مقید به دین!

روزنامه اطلاعات در شماره روز 18 فروردین 1342 در خبری می‌نویسد: «دکتر سیدمهدی روحانی[1]، نماینده مذهبی ایران در اروپا، اعلامیه‌ای درباره جامعه روحانیت و وقایع اخیر[2] صادر کرد. در این اعلامیه آمده است: «ما باید از روش ائمه دین تبعیت و تقلید کنیم که حتی برای کشور و جلوگیری از فتنه و آشوب با مخالفان سرسخت خود مدارا می‌کردند و آنها را به دعا مدد می‌نمودند تا چه رسد به کشور ما که هم‌اکنون در شرایط مساعدی زندگی می‌کنیم که مدیران امور کشور به نظامات دین مبین معتقد و مقید بوده و محور امیدها نزدیکی مبانی مقررات اسلام و تربیت نسل کنونی بر موازین تربیتی اسلام است.

آزادی و آشتی!

در 15 فروردین 1343 امام خمینی که در 15 خرداد 1342 به دلیل فعالیت علیه حکومت پهلوی و سخنرانی تاریخی در مدرسه فیضیه در عصر عاشورا (13 خرداد 1342) دستگیر شده، مدتی در زندان و ماه‌ها در حصر خانگی در تهران به سر برده بود، آزاد شده به قم بازگشت.[1]

زیارت ملوکانه!

ساواک مشهد در گزارشی به ساواک مرکز مورخ 13 فروردین 1342 می‌نویسد: «آیت‌الله کفایی[1] و سبزواری[2] در ملاقات با اعلیحضرت همایون شاهنشاه[!] بنا به توصیه قبلی... از پیشگاه مبارک تقاضای عفو و آزادی 25 نفر طلاب بازداشت‌شده را نمودند.

هزینه‌هایی که نهضت اسلامی روی دست دولت گذارد!

ساواک خراسان در گزارشی به ساواک مرکز مورخ 12 فروردین 1343 می‌نویسد: «طبق تجربه که در ماه رمضان هم به بهترین نحو عمل شد، روحانیون تسلیم پول و قدرت هستند[!] و در برابر آنها نبایستی ضعف نشان داد.

مرگ بر این آزادی!

ساواک در 10 فروردین 1342 در گزارشی می‌نویسد: «در قسمت غربی مسجد جامع بازار اعلامیه‌ای که پلی‌کپی شده و به دیوار نصب گردیده تحت عنوان سازمان آزادی‌بخش ایران[1] به شاه و دربار فحاشی و هتاکی زیادی کرده و ضمناً در آن اعلامیه نوشته شده مرگ بر این آزادی ـ مرگ بر دولت آزادی‌کش و نتیجه‌گیری کرده که به زودی وضع را سر و سامان خواهیم داد.»[2]

آمادگی مردم تبریز به قیام علیه دولت

ساواک قم در گزارشی مورخ 8 فروردین 1342 می‌نویسد: «روز جارى عده‌اى از اهالى تبریز به شریعتمدارى مراجعه و گفته‌اند دوم فروردین در تبریز روحانیون و تمام اهالى حتى زن‌ها به پشتیبانى علما در آمده، تمام پلیس‌ها را مضروب کردند.[1]

به نام زنان، به کام حکومت!

اطلاعات در شماره روز 6 فروردین 1342 در خبری با عنوان «والاحضرت شاهدخت اشرف پهلوی جلسه شورای عالی جمعیت‌های زنان اهواز را افتتاح کردند.» از قول وی می‌نویسد: «زنان ایرانی باید نشان بدهند که فعالیت‌های اجتماعی بانوان نه تنها به ارکان زندگی آنها لطمه نمی‌زند بلکه موجبات تحکیم اساس خانواده‌ها را فراهم می‌سازد.»[1]

بهانه‌ای از جنس دروغ!

ساواک مشهد در گزارشی مورخ 4 فروردین 1342 می‌نویسد: «آقای سیداسدالله شعاع رئیس مهمانسرای آستان قدس و شوهر خواهر آیت‌الله قمی ساعت 5 بعد از ظهر روز 3 /1 /42 در سالن تشریفات [در گفت‌وگو] با اینجانب و محسن شهید اظهار داشت: من منزل آقا نبودم، ولی شنیدم جمع زیادی از خودشان[1] که دستور داشتند؛ در مقابل منزل آقای قمی داد و فریاد کنند که دولت بتواند هر کاری را که می‌خواهد بکند[2] و گویا سرگرد امیر رضوی مردم را زده است.

اصلاحات با بمب!

ساواک مشهد در گزارشی مورخ 2 فروردین 1342 می‌نویسد: «روز 1 /1 /42 اجتماعی از طبقات مختلف مشهد در منزل آیت‌الله قمی و میلانی تشکیل و در مورد آزادی و انتخابات بانوان مذاکره و ضمن اظهار مخالفت...، تصمیم می‌گیرند که روز 2 /1 /42 در مسجد گوهرشاد و صحنین حرم مطهر تظاهر برای شرکت در مراسم مذهبی( وفات امام جعفر صادق علیه‌السلام) و در باطن با تحریک و تشجیع مردم مبادرت به اختلال نظم عمومی نمایند.[!]