05 آبان 1404
خبرگزاری فرانسه در آنکارا در 5 آبان 1341 خبری به شرح زیر منتشر کرد:
«سفر رسمی شاهنشاه ایران به ترکیه که از چندی قبل پیشبینی شده بود و به عنوان یک سفر دوستانه و همسایگی تلقی میشد، پس از بحران کوبا[1] اهمیت خاصی به خود گرفته است. شاهنشاه و ژنرال گورسل در نطقهایی که هنگام ورود اعلیحضرت در فرودگاه ایران کردند، درباره دوستی قدیمی 2 کشور که بهوسیله پدر شاهنشاه و آتاتورک زنده شده بود صحبت نمودند. این 2 کشور که در پیمان سنتو[2] عضو هستند (ترکیه در ضمن پیمان آتلانتیک نیز هست) و هر دو همسایگی مستقیم با شوروی دارند هم اکنون سران آنها با یکدیگر ملاقات میکنند. لذا در محافل سیاسی شکی نیست که شاهنشاه ایران که ورود ایشان به ترکیه بعد از سفر رئیس ستاد ارتش ایران انجام شده است، سعی خواهند کرد که در مقابل خطر حمله شوروی رشته علائق و دوستی ایران و ترکیه را محکمتر کنند. ...
روزنامه یتیگون چاپ ترکیه نوشته است که ایران کوشش میکند پشتیبان تازهای پیدا کند از جمله داشتن روابط نزدیکتری را با ترکیه خواهان است. وجود پایگاههای موشک شوروی در کوبا مسأله پایگاهها را در کشورهای خارجی پیش کشیده است. در شرایط کنونی نمیتوان پیشبینی کرد که چه وقت و چطور در چه کشور مسأله پایگاههای موشکی مطرح خواهد شد. سنتو به این مسأله نیز رسیدگی خواهد کرد. لذا محافل سیاسی بر این عقیدهاند که منافع سیاسی، دیپلماسی و نظامی سران ترکیه و شاهنشاه ایران که همراه وزیر امور خارجه خود به ترکیه سفر کردهاند ایجاب میکند که یک سیاست مشترک داخل در سنتو اتخاذ گردد.»[3]
پینوشتها:
[1]. بحران موشکی کوبا یک تقابل ۱۳ روزه میان آمریکا و شوروی بود که در پی استقرار موشکهای بالستیک میانبرد شوروی در خاک کوبا آغاز شد. از این بحران اغلب به عنوان واقعهای یاد میشود که بهطور بالقوهای میتوانست جنگ سرد را به یک جنگ هستهای تمام عیار تبدیل کند. این بحران سرانجام پس از چند روز مذاکره در ۲۸ اکتبر (6 آبان 1341) پایان یافت و در مقابل، آمریکا نیز موشکهای اتمی خود را از ترکیه خارج کرد. (منبع: تابناک به نشانی www.tabnak.ir/fa/tags /75101 /1/، تاریخ انتشار: 15/۱۱ /1396)
[2]. آمریکا و اروپا برای مهار کمونیسم و جلوگیری از تهدیدات آن اقدامات گستردهای در زمینههای اقتصادی، سیاسی و فرهنگی انجام دادند. از لحاظ امنیتی و دفاعی پیمان نظامی – دفاعی ناتو را تأسیس کردند که بخشی از کمربند امنیتی در اطراف بلوک کمونیسم بود. پیمان بغداد نیز در نوزدهم مهرماه 1334 در راستای تکمیل این کمربند امنیتی با شرکت ایران، عراق، پاکستان، ترکیه و انگلیس و با نظارت آمریکا تشکیل شد که با خروج عراق از این پیمان در سال 1338 نام آن به پیمان «سنتو» تغییر یافت. (منصوری، جواد، آشنایی با انقلاب اسلامی ایران، قم، دفتر نشر معارف، 1392، ص 137و 138 و کرم همدانی، علی، دایرهالمعارف بزرگ اسلامی، ج 12، تهران، مرکز دایرهالمعارف بزرگ اسلامی، 1383، ص 357).
[3]. بولتن خبرگزارى پارس (محرمانه)، ش 181، ص 6.
تعداد بازدید: 10