تابش نور مقاومت بر ظلمت شکنجه

08 آبان 1404

عباس رادنیا از فعالان «نهضت آزادی ایران» در خاطرات خود از روز 8 آبان 1342 می‌نویسد:

«صبح تا ظهرِ ما پس از صرف صبحانه و قرائت قرآن و کتاب تفسیر، به مطالعه و یا گردش دور نرده‌های فلکه چون اسب عصاری گذشت. گرمای هوا هم آنچنان است که هنگام گردش دور فلکه به آن قسمتی که آفتاب است وقتی می‌رسیم، قدم‌ها را سست‌تر می‌کنیم. روزهای یکشنبه و چهارشنبه بعد از ظهر و جمعه‌ها صبح و عصر زندانیان ملاقات دارند و چنان شلوغ می‌کنند و سر و صدا راه می‌افتد که یکی از ناراحتی‌های زندان تحمل همین سر و صداها است. امروز هم بعد از ظهر روز ملاقات [بود] و سر و صدا ما را ناراحت می‌کرد، ولی یک ساعتی که در حمام بودیم از این ناراحتی خلاص شدیم. از خارج هیچ‌گونه اطلاعی نداریم، ولی این یکی دو روزه چند نفر از زندانیان را به بازپرسی خواسته بودند، برعکس گذشته که هیچ‌کس جرئت نکرده بود از آزارها و شکنجه‌ها سخنی گوید، وکیلی که از بازرگانان قمی است با ما در طبقه سوم به‌سر می‌برد و دو نفر دیگر...، علاوه بر آنچه به‌سر خودشان آمده، از دیگران شنیده و دیده بودند، شمه‌ای بیان کرده و نوشته‌اند و موجب تعجب و اعجاب بازپرس‌ها را فراهم کرده‌اند و اگر این رویه ادامه پیدا کند و چند نفر باقی‌مانده هم در بازپرسی از افشا حقایق کوتاهی نکنند و مرعوب نشوند، دستگاه را در مقابل وضع جدیدی قرار می‌دهند که حداقلِ آن رهایی خودشان خواهد بود زیرا به‌نظر می‌رسد که صلاح دستگاه است که این پرونده را مکتوم نگه دارد و نگذارد سر و صدایش در محکمه بلند شود و به گوش و نظر دیگران برسد...».[1]

گفتنی است انتشار اعلامیه «ایران در آستانه یک انقلاب بزرگ» از سوی نهضت آزادی ایران در سوم بهمن 1341 که در آن انقلاب سفید شاه توطئه‌ بیگانگان علیه ملت ایران توصیف شده بود با عکس‌العمل فوری رژیم روبه‌رو شد. فردای آن روز سران و چند تن از فعالان نهضت دستگیر و محبوس و چند ماه بعد به اتهام «اقدام بر ضد امنیت کشور و ضدیت با سلطنت مشروطه و اهانت‌های گستاخانه نسبت به مقام شامخ سلطنت» در دادگاه ویژه نظامی محاکمه شدند. آنها مطابق رأی دادگاه تجدید نظر به 10 تا 4 سال زندان محکوم شدند. پس از محکومیت رهبران نهضت، گروهی از فعالان آن که از چند ماه پیش در بازداشت به سر می‌بردند محاکمه و در این میان عباس رادنیا به سه سال زندان محکوم شد.[2]

پی‌نوشت‌ها:

 
تعداد بازدید: 15