در تعقیب هدف مشترک

ساواک در گزارشی مورخ 10 فروردین 1342 می‌نویسد: «امروز صبح عده‌ای از علما با حضور نماینده آیت‌الله حکیم و نماینده حوزه علمیه مشهد در منزل آیت‌الله بهبهانی اجتماع و پس از مذاکرات مفصل طی نامه‌ای به آیت‌الله خمینی، نامبرده را به عنوان رهبر شیعیان منصوب نموده‌اند.

شهید محمدرشید علومی

محمدرشید علومی، فرزند صوفی محمد، سال 1300 در یکی از روستاهای سقز به نام گورقلعه به دنیا آمد. در همین روستا مقدمات علوم دینی را فرا گرفت. برای ادامه تحصیل در این زمینه به روستاهای اطراف و سقز و سپس به پنجوین و سلیمانیه در کشور عراق رفت. وقتی به ایران بازگشت در روستای ایچی سقز ازدواج کرد و صاحب سه پسر شد...

نتایج اسفبار جلوه‌گری نبوغ ذات شاهانه!

رادیو پیک ایران[1] در 7 فروردین 1342 مطلبی به شرح زیر منتشر کرد: «شنوندگان ارجمند، خبرگزاری آسوشیتدپرس دیروز خبری بدین شرح منتشر کرده است: روز سه‌شنبه آقای جهانگیر تفضلی[2] گفت: دولت واردات کلیه اقلامی را که می‌توان در کشور تولید نمود منع خواهد کرد، از آن‌جمله است یخچال، لاستیک رویی و زیری اتومبیل، کولر، جوراب و غیره. وی اظهار داشت به اتومبیل‌های لوکسی که وارد کشور می‌شود گمرک ‌سنگین بسته خواهد ‌شد. این ‌بود خلاصه خبر خبرگزاری آسوشیتدپرس.

ماشین آمد جنازه‌ها را جمع کرد

[راوی: یدالله سنقری] در کارخانه ‌قند کار می‌کردم. شب کار بودم. از همان اول در کارخانه کار می‌کردم. زیاد اوضاع مالی‌ام خوب نبود. در منبر حاج‌آقا طاهری از امام خمینی شنیده بودیم، ولی خودش را ندیده بودیم. وقتی شاه آمده بود به محل‌شان، همه به پای شاه بلند شده بودند، ولی آقای طاهری بلند نشده بود.

شهید عزت‌الله رجبی ‌نارکی

عزت‌الله رجبی ‌نارکی 10 آذر 1311 در روستای سناردک، از توابع پیشوا به دنیا آمد. پدرش نصرالله، کشاورزی می‌کرد و مادرش ام‌البنین نام داشت. تا پایان دوره ابتدایی درس خواند. او نیز کشاورز بود. سال 1339 ازدواج کرد و صاحب یک پسر و یک دختر شد. 15 خرداد 1342، در روستای باقرآباد قرچک هنگام تظاهرات علیه حکومت پهلوی بر اثر اصابت گلوله به شهادت رسید. اثری از پیکرش به دست نیامد. برادرش عبدالله نیز از شهدای دفاع مقدس است.

«در سال نو چه باید کرد؟»

در 4 فروردین 1342 رادیو«صدای ملی ایران»[1] مطلبی به شرح زیر منتشر کرد: «در سال نو چه باید کرد؟ هم‌میهنان گرامی، ملت ‌ما جشن باستانی نوروز سال 1342 را در حالی برگزار می‌کند که در مورد برخی از خواست‌های خود در سال گذشته به موفقیت‌هایی نائل آمده و ارتجاع را به ترک مواضع مهمی وادار نموده ‌است.

هورا در عزا!

ساواک قم در گزارشی به ساواک تهران مورخ اول فروردین 1342 می‌نویسد: «عصر روز 29 /12 /41 [آیت‌الله]خمینى در مسجد اعظم [قم] مطالبى به شرح زیر اظهار داشت: 1-... اطرافیان شاه خائن هستند. من نمی‌ترسم و [به] مبارزه ادامه خواهم داد. دولت به دین اسلام صدمه می‌زند و ما عید نداریم[1] و مردم این دولت را نمی‌خواهند.[2]...

جولان فساد و فحشا: حقایقی که نمی‌خواهند بشنوید.

ساواک در گزارشی مورخ 28 اسفند 1342 با موضوع «محمدجواد باهنر[1]» می‌نویسد: «نامبرده در ماه رمضان گذشته در مسجد سبحان واقع در خیابان تهران نو به منبر می‌رفته و به علت بیاناتی از طرف ساواک تهران احضار و کتباً متعهد گردیده که در بیانات رعایت مصالح کشور را نموده و از تحریک مردم بر ضد امینت داخلی خودداری نماید.

فرار از سالن غذاخوری

چند سالی شرایط در آرامش گذشت تا اینکه به سال 47 یا 48 رسیدیم. در آن زمان عده‌ای از مردم در واکنش به گران شدن قیمت بلیط اتوبوس در نقاط مختلف شهر مخصوصاً در دانشگاه تهران اعتراضاتی را راه‌اندازی کردند. صبح همان روز به ما که در پادگان بودیم اعلام آماده‌باش داده شد. همه بچه‌های واحد را سوار کامیون‌هایی کردند که در پشت آنها مسلسل‌های آبی رنگ معروف نصب شده بود.

رساله‌ای برای بزرگداشت

ساواک مشهد در گزارشی مورخ 25 اسفند 1342 می‌نویسد: «ضمن تفحص و تجسس اطلاع حاصل گردید جمعیتی به نام انجمن اسلامی مشهد در حال تأسیس و تشکیل است و مؤسس این جمعیت شخصی به نام سیدمحمد بامشکی است که در خیابان تهران مقابل گاراژ برادران خلیل و جلیل توکلی دکان تراشکاری و رادیاتورسازی دارد، می‌باشد.