حقوق و وظایف روحانیت

زهرا رنجبر کرمانی

09 خرداد 1402

ساواک در گزارشی با موضوع «سخنان سیدعبدالکریم هاشمی‎نژاد[1] در مسجد مروی» به تاریخ 9 خرداد 1342 می‌نویسد:

«نامبرده بالا از ساعت 21:20 روز 8 /3 /42 در مسجد مروی به منبر رفته که 3 برگ عین گزارش مأمور نفوذی این بخش از سخنان وی جهت اطلاع بپیوست تقدیم می‌گردد.»[2]

بخشی از سخنان هاشمی‌نژاد – آن‌طور که مأمور ساواک گزارش کرده - به شرح زیر است:

«... قانون اساسی اصل قانون متمم دوم[3] که باید علماء دین و روحانیت باید در آن دخالت داشته باشند و اگر علماء اعلام در آن دخالت نداشته باشند، آن قانون نیست و به درد نمی‌خورد و باید آن را به سینه دیوار انداخت. باز هم اصل قانون متمم گفته است که در مجلس قانونگذاری می‌کنند، باید علماء و روحانیت حتماً باشند. اگر روحانیت آن را پسندید و به نفع مردم بود و به ضرر عامه مردم نبود آن را به تصویب برسانند، اگر بد بود آن را پاره کرده به دور بریزند. پس اسلام و روحانیت و قرآن اصلاً از قانون مملکتی مثل دین عیسی[ع] جدا نیست و یکی است و حق دارد جلو ستم و فساد و وطن‌فروشی [را گرفته] و دست اجانب را از مملکت اسلامی و جعفری ایران کوتاه بکند. اگر بزرگان و رجال و حتی زمامداران از راه خود منحرف شدند، حق دارند جلو آنها را بگیرند و بگویند چرا این کار را انجام دادی و مثلاً نفت ما را به دیگری می‌دهی و امتیاز شیلات را به اجانب می‌دهی. قانون اساسی به روحانیت این اجازه را داده‌اند و تا روحانیت فساد و بدبختی را ریشه‌کن نکند، آسوده نخواهد نشست...»[4]

پی‌نوشت‌ها:

 
تعداد بازدید: 595