19 ارديبهشت 1404
مجله «آسیای جوان» در شماره مورخ 19 اردیبهشت 1341 مطلبی به شرح زیر منتشر کرد:
«تاکنون مطالب زیادی درباره کاخ سنا در جراید و مجلات خواندهاید و گرچه چند سال از ساختن این بنا میگذرد، اما با این حال هنوز سوژه روز بوده و در مورد آن مطالب زیادی انتشار یافته است. توقیف ناگهانی کیانی مدیر عامل شرکت «سیوند» که واردکننده سنگهای مرمر این کاخ بوده، در هفته گذشته بار دیگر نظرها را به سوی کاخ سنا جلب کرد. در هفته گذشته نامهای از طرف این شرکت در جراید انتشار پیدا کرد که به استناد قراردادهایی است که رؤسای آن با مسئولین وزارتخانهها منعقد کردهاند و ما از جهت روشنشدن موضوع، به ذکر این نامه میپردازیم و در شماره آینده نیز رپرتاژ کاملی را از جریان ساختمان سنا از نظر خوانندگان عزیز میگذرانیم. ...»[1]
مجله در ادامه، نامه پیمانکار پروژه را منتشر میکند.
گفتنی است کاخ مجلس سنا یکی از لوکسترین ساختمانهای ایران در اواخر دهه 30 بود. احداث این کاخ از نخستین روز مایه جنجال و هیاهو بود، گویی مسئولین امور آن از همان روزهای آغاز در تدارک سوءاستفاده، اختلاس و حسابسازی کلان برای آن بودند. هزینه برآورد شده برای احداث و آمادهسازی بنا حداکثر 2 میلیون تومان بود، اما کمکم و از رهگذر سوءاستفاده و اعمال سلیقههای شخصی، فراتر رفت. از آنجاکه قرار بود این کاخ در شمار لوکسترین و اشرافیترین بناهای ایران باشد، بسیاری از لوازم آن از خارج از کشور خریداری شد. سنگ نما و روکار بنا با صرف هزینه فوقالعاده گزاف از ایتالیا به تهران آورده شد و در حالی که ایران مهد قالی دنیاست، کارگزاران امور تصمیم گرفتند تا کاخ را با موکت فرش کنند. در آن زمان کارخانه تولید موکت در ایران وجود نداشت، بنابراین گرانبهاترین موکت به خارج از کشور سفارش داده شد. هزینه این کار آنقدر گزاف بود که به ادعای کارشناسان، فرش کردن تمام کاخ با فرش دستباف کرمان یا کاشان حدود 40 تا 50 درصد ارزانتر تمام میشد! به این ترتیب هزینه احداث کاخ سرانجام به رقم هنگفت 75 میلیون تومان رسید.
وقتی علی امینی در سال 1340 به نخستوزیری رسید، رسیدگی به تخلفات مالی ساختمان مجلس سنا را وسیله خوبی برای تبلیغ و فریب افکار عمومی تشخیص داد و هیئتی را مأمور رسیدگی به آن کرد. به موجب گزارش این هیئت مسئولین شرکت «سیوند» - پیمانکار ساختمان - مقصر اصلی شناخته شدند. تحقیقات از اختلاس حداقل 40 میلیون تومانی در این ماجرا خبر میداد.[2]
پینوشتها:
[1]. آسیاى جوان، ش 611، ص 46.
[2]. دفتر پژوهشهای مؤسسه کیهان، نیمه پنهان: سیمای کارگزاران فرهنگ و سیاست، ج 13، تهران، کیهان، 1381، ص 212 – 215.
تعداد بازدید: 37