جعفر گلشن روغنی
29 شهريور 1397
دو روز پس از ورود آیتالله سید شهابالدین مرعشی نجفی به مشهد در 27 شهریور 1342، به او خبر داده شد لازم است هرچه زودتر به تهران باز گردد، زیرا احتمالاً تصمیم علما و مراجع مهاجر و حاضر در تهران بر این است تا در مسیر مخالفت با انتخابات مجلسین حکومت پهلوی و سپس افتتاح آنها در 14 مهر، اجتماعی اعتراضی صورت پذیرد. از اینرو ضروری است تا آیتالله مرعشی نجفی هم در تهران حاضر باشد تا مقدمات این امر و تصمیمگیریهای نهایی در این باره اتخاذ شود. او تصمیم گرفت که در 2 مهر به تهران باز گردد، اما پیش از بازگشت در روز 29 شهریور 1342 اعلامیهای خطاب به اهالی خراسان با عنوان «ملت مسلمان و برادران ایمانی خراسان» صادر کرد. آیتالله مرعشی نجفی در این اعلامیه ضمن تشکر از مردم خراسان به واسطه «خدمات دینی و پشتیبانی» از «روحانیت» با استمداد از امام رضا(ع) و ائمه طاهرین اعلام کرد که «یقین دارم که دست انتقام بسیار قوی... بر سر همکاران و عمال اسرائیل و دشمنان اسلام و قرآن سایهانداز است، دستگاه جبار و هیئت حاکمه بدانند که با ملیت و نوامیس الهی نمیتوان بازی کرد... ملت ایران نباید مأیوس شوند و بدانند تا خواستههای مشروع روحانیت عملی نشود و حضرت آیتالله خمینی و آیتالله قمی و آیتالله محلاتی دامت برکاتهم و سایر طبقات مستخلص نشوند ما به مبارزات خود ادامه داده و رویه ما به همان نحو خواهد بود.» او در پایان اعلامیه علت حضور در مشهد و بازگشتن به تهران را اینچنین بیان داشت که: «حقیر این چند روز را رسماً به مقام مقدس حضرت ثامنالحجج ملتجی شده و رفع نگرانیها و قضای حوایج شیعیان دلسوخته را از خداوند قادر به وسیله آن حضرت خواستارم و برای تعقیب هدف مقدس در خلال این هفته به تهران مراجعت [خواهم کرد.]»
* اسناد انقلاب اسلامی، ج1، تهران، مرکز اسناد انقلاب اسلامی، 1374ش، ص189 و 190.
تعداد بازدید: 1056