16 تير 1399
محمدرضا پهلوی همواره در تلاش بود تا وجهه یک حاکم دلسوز دموکرات که در پی پیشرفت و رفاه مردم کشورش است و با جریانی از اصلاحات در مسیر مدرنیزاسیون قدم برمیدارد به نمایش بگذارد. پس از قیام خونین 15 خرداد، کشتار مردم بیگناه و دستگیری منتقدین و مخالفین حکومت، حکومت که نگران بازتاب این رسوایی در مجامع بینالمللی و خدشهدار شدن چهرهای که شاه سعی داشت از خود نزد افکار عمومی مردم جهان ترسیم کند بود، طی بخشنامهای در تاریخ 16 /4 /1342 به مأمورین و سفرای خود در خارج از کشور دستور داد تا حتیالمقدور بر اتفاقات و نابسامانیها و ظلم و تعدی که نسبت به مردم روا داشته شده سرپوش گذارند و در قالبی هماهنگ به تطهیر چهره حکومت بپردازند. در بخشی از این بخشنامه آمده است:
« انتشار اینگونه اخبار سوء در خارج از کشور مخصوصاً براى مقامات سیاسى کشورهاى بیگانه که از محیط ایران دور بوده و ظاهراً پیشرفت ایران را از نزدیک مشاهده نمینمایند، ممکن است ایجاد سوءتفاهماتى نماید، از این جهت لازم است که از طرف مأمورین مسئول و ذیصلاحیتِ نمایندگیهاى شاهنشاهى، اقدام لازم معمول و احیاناً به پرسشهاى آنان پاسخهایی که منطبق با سیاست کلى کشور باشد داده شود. لذا براى انجام این منظور همآهنگى مستقیمى بین مأمورین نمایندگیهاى شاهنشاهى در خارجه لازم است تا ضمن مطالعه و بحث در پیرامون مسائل روز کشور، روش یکنواخت و مشخص اتخاذ گردد....»[1]
[1]. قیام 15 خرداد به روایت اسناد ساواک، ج 3، تهران، مرکز بررسی اسناد تاریخی وزارت اطلاعات، 1378، ص 433.
تعداد بازدید: 954