20 شهريور 1401
ورود مرجعیت شیعه به عرصه سیاست و حوادث سالهای 1341 - 1342 به غلبه اسلامگرایان در میان منتقدین حکومت انجامید، به این سبب در دهههای 40 و 50 حکومت پهلوی کوشید دین و روحانیت را تحت نظارت خود قرار دهد. در این راستا به تشکیل و ایجاد سپاهیان دین و دیگر مروجین مذهبیِ حکومتی اقدام کرد تا نقش روحانیت به عنوان مبلغان دینی سنتی را از آنها سلب، جایگاه آنها در جامعه را تضعیف و انقلاب سفید شاه را بر اساس اصول دینی و مذهبی برای اقشار مختلف توجیه کند. شاه درصدد بود تجدد و نوسازی را با رویکردی غربگرا پیش برده، روحانیون و حوزههای علمیه را به انزوا کشانده و با پیروی از غرب، الگوی سکولاریسم را در ایران پیاده کند.[1] در همین رابطه مجله «سپید و سیاه» مورخ 20 شهریور 1343 مینویسد:
«طرح تأسیس یک مرکز بزرگ تبلیغات اسلامی در تهران در شرف اجراست. مرکز بزرگ تبلیغات اسلامی تهران به همت و کمک عدهای از علاقهمندان بهوجود خواهد آمد و در آن جوانانی تربیت خواهند شد که علوم و زبانهای زنده امروزی دنیا را فرا گیرند و در رشتههای معقول و منقول و حکمت و غیره نیز آموزش خواهند یافت. لباس این دانشجویان بهطور کلی آزاد خواهد بود و پس از فراغ از تحصیل، برای تبلیغ و نشر حقایق اسلامی به خارج اعزام خواهند شد. پیشبینی شده است آتیه این مرکز اسلامی در اجرای هدفهایی که در پیش دارد و چون با توجه به مقتضیات زمان ایجاد میشود روشن خواهد بود.»
پینوشت:
[1]. نجفزاده، مهدی و دیگران، «تحلیل گفتمان مذهب گریزی در نوشتارهای محمدرضا پهلوی»، سیاست، زمستان 1395، ش 12، ص 5 – 20.
تعداد بازدید: 516