امام خمینی(ره) بیستم اردیبهشت 1342 در نامهای از حجتالاسلام والمسلمین سید کاظم شاهنگیان خواستند تا مردم را از اعمال ضد اسلامی حکومت پهلوی آگاه سازند. متن نامه ایشان چنین است:
باید در پناه قضیه بزرگ عاشورا، مصیبت جانسوز دوازده محرم و 15 خرداد زنده و جاوید بماند. این سند بزرگ را در قبال ادعاهای پوچ دستگاه جبار که «ملت با ماست» نباید فراموش کرد. مسلمان نمی تواند موافق و معاون دستگاه ظلم و ستم باشد.
اگر عاشورا و گرمی شور و انفجار آن نبود،معلوم نبود چنین قیامی بدون سابقه مورد سازماندهی واقع شود.واقعه عظیم عاشورای 61 هجری تا خرداد 1342 و از آن تا قیام علنی بقیةاللّه(عج) در هر مقطع انقلاب ساز است.
امام خمینی(ره) عصر سیزدهم خرداد 1342 و همزمان با روز عاشورا، در جمع روحانیون، طلاب، اهالی قم و زائران حرم حضرت فاطمة معصومه(س) فرمودند که اساس گرفتاری ملت ایران از شاه و اسرائیل است. متن سخنرانی ایشان چنین است:
امام خمینی(ره) چهارم آبان 1343 در پیامی به علما، روحانیون و اقشار ملت مسلمان ایران، مخالفت خود را با لایحه کاپیتولاسیون اعلام کرده و از عموم مردم خواستند تا در مخالفت با آن با یکدیگر متفق شده، علیه آن قیام نمایند. متن پیام ایشان چنین است:
امام خمینی(ره) در تاریخ 9 آذر 1341 در شهر قم، در جمع گروهی از اهالی تهران درباره لغو تصویبنامۀ انجمنهای ایالتی و ولایتی سخنرانی کردند. متن سخنرانی ایشان چنین است:
وقتى مردم وارد میدان میشوند و پشتوانه یک نهضت، احساسات مردم، اندیشه مردم و حضور مردم میشود، آن نهضت قابل ادامه است و پیروزى براى آن نهضت رقم میخورد؛ حادثه پانزده خرداد این مطلب را نشان داد.
در پانزده خرداد خود ایشان (شاه) فرمانده بود. فرمانده قوا از قراری که نقل می کنند بود.همه اینجا ها فرمانده اش خود این آقاست. این مبدأ ولادتی است که مردم گرفتارش هستند و ان شاء الله خداوند رفع کند این اساس ظلم را
امام خمینی(ره) در تیر ماه 1343 طی پیامی به ملت ایران از تسلط اشغالگران فلسطین و عمال آن بر بسیاری از شئون حساس مملکت و قبضه نمودن اقتصادیات آن، به کمک حکومت پهلوی اظهار تاسف کردند. متن پیام ایشان چنین است: